لذت بردن از قهوه در اندونزی به عنوان یک نوشیدنی

لذت بردن از قهوه در اندونزی به عنوان یک نوشیدنی

لذت بردن از قهوه در اندونزی به عنوان یک نوشیدنی،بیانیه بنجامین فرانکلین شاید با گذشت زمان معنادارتر شده باشد. او نمی دانست که 200 سال بعد، مردم نه تنها به لذت بردن از قهوه ادامه می دهند، بلکه قهوه به یک نوشیدنی مرسوم تبدیل می شود که در تمام نقاط جهان به بازار عرضه می شود و از آن لذت می برند. قهوه آسیاب شده به دلیل محبوبیتش به یکی از پنج کالای پرمعامله در جهان تبدیل شده است. اکثر کشورهای تولید کننده قهوه در نزدیکی خط استوا قرار دارند. به دلیل موقعیت جغرافیایی آن، آب و هوای اندونزی برای رشد و تولید قهوه بسیار مناسب است. در حال حاضر اندونزی سومین تولیدکننده بزرگ قهوه در جهان است.

تاریخچه مختصری از قهوه در اندونزی
قهوه یک گیاه بومی مجمع الجزایر نبود. در قرن هفدهم، زمانی که اندونزی هنوز تحت اشغال هلندی ها بود، VOC گیاهان قهوه عربیکا را به اندونزی آورد. آنها علاقه مند به پرورش این گیاهان بودند و به دنبال شکستن انحصار جهانی عرب در تجارت قهوه بودند.

دولت استعماری هلند در ابتدا قهوه را در اطراف باتاویا (جاکارتا) و تا جنوب سوکابومی و بوگور کاشت. مزارع قهوه بعداً در جاوه شرقی، جاوه مرکزی، جاوه غربی و در بخش هایی از سوماترا و سولاوسی ایجاد شد. مناطق وسیعی از زمین های جنگلی به طور خاص برای توسعه این مزارع پاکسازی و کشت شد. رشد مزارع قهوه باعث توسعه زیرساخت های زیادی در جاوه مرکزی در اوایل قرن نوزدهم شد. برای انتقال دانه های قهوه از داخل جزیره به بنادری که قهوه در کشتی ها بارگیری و صادر می شد، به جاده ها و راه آهن نیاز بود.

قبل از جنگ جهانی دوم، جاوه مرکزی به ویژه دارای یک سیستم حمل و نقل ریلی بسیار قوی بود که قهوه، شکر، فلفل، چای و تنباکو را از استان به شهر بندری سمارنگ می آورد. اندونزی شرقی، تیمور شرقی و فلورس نیز در این دوره قهوه تولید می کردند. این جزایر اما هنوز تحت سلطه پرتغالی ها بودند. پرتغالی ها نیز گیاهان قهوه عربیکا را وارد کرده بودند، اما آنها از ریشه متفاوتی با آنچه هلندی ها وارد کرده بودند، بودند.

در اواخر قرن نوزدهم، بخش عظیمی از گیاهان قهوه در اندونزی و همچنین سریلانکا و مالزی دچار زنگ زدگی قهوه شدند. زنگ قهوه قارچی است که باعث رشد پودر زرد نارنجی ریز مانند ماده ای می شود که از سطح زیرین برگ های گیاهان شروع می شود. این قارچ خیلی سریع گسترش یافت و کل مزارع را از بین برد و صنعت قهوه استعماری اندونزی را ویران کرد. سمت شرقی جزایر نیز تحت تأثیر قرار گرفت، اما نه به اندازه ای که جاوه به دلیل ریشه های متفاوتی که کاشته بودند، آسیب دید. برخی از صاحبان مزارع گیاهان قهوه را دوباره کاشت نکردند، اما به جای آن درختان چای یا لاستیک را انتخاب کردند که کمتر در معرض بیماری بودند. بسیاری از این مزارع هنوز فعال هستند.

تولید قهوه در جاوا، سوماترا و سولاوسی

لذت بردن از قهوه در اندونزی به عنوان یک نوشیدنی ؟ سه منطقه اصلی کشت قهوه در اندونزی وجود دارد. جاوا یکی از بزرگترین جزایر مجمع الجزایر و همچنین بزرگترین تولید کننده قهوه است. جاوا به خاطر قهوه لذیذ عربیکا معروف است. قهوه عربیکا برای ارتفاعات بالای 1500 متر مناسب است. در دمای 16-20 درجه سانتیگراد به خوبی رشد می کند. گیاهان عربیکا بیشتر مستعد ابتلا به بیماری هستند، بنابراین کشاورزان باید هنگام رشد به گیاهان توجه زیادی داشته باشند. جاوا همچنین به عنوان تولید کننده یکی از بهترین قهوه های قدیمی در جهان در جاوا قدیمی شناخته می شود. دانه های قهوه جاوه را می توان به مدت دو تا سه سال در انبارها نگهداری کرد. این باعث افزایش طعم و مزه کامل بدن می شود که عربیکا به آن معروف است.

یکی دیگر از جزیره های اصلی تولید قهوه در اندونزی، سولاوسی است که زمانی به نام Celebes شناخته می شد. قهوه‌ای که در سولاوسی رشد می‌کند بیشتر به روش خشک پردازش می‌شود. . معروف ترین منطقه کشت قهوه در سولاوسی Toraja است، جایی که قهوه در منطقه کوهستانی نزدیک مرکز جزیره در ارتفاع 1500 متری از سطح دریا رشد می کند. قهوه در این منطقه با استفاده از روش‌های سنتی کشت قهوه، عمدتاً در مزارع خرده‌مالک خصوصی، کشت می‌شود. چیدن و دسته بندی گیلاس های قهوه به صورت دستی انجام می شود و قهوه با کیفیت بسیار بالایی تهیه می شود زیرا فقط بهترین گیلاس ها چیده می شوند.

سوماترا یکی دیگر از مناطق عمده تولید قهوه در اندونزی است. سوماترا دو تا از معروف‌ترین و با کیفیت‌ترین قهوه‌های جهان را تولید می‌کند – Mandheling و Ankola (نام بازاری که به ندرت برای قهوه عربیکا استفاده می‌شود). قهوه سوماترا مندلینگ در خارج از شهر پادانگ، در منطقه قهوه ساحل غربی تولید می شود. این قهوه با اسیدیته کم و بدنی سنگین و تقریباً شربتی با طعمی غلیظ و پیچیده مشخص می شود. هر دوی این قهوه‌ها که در سوماترای مرکزی غربی رشد می‌کنند، به‌صورت خشک فرآوری شده‌اند و به‌خاطر طعم بی‌نظیر و غنی‌شان مشهور هستند. محبوب ترین قهوه های اندونزی، قهوه های توراجا و ماندهلینگ هستند.

قهوه عربیکا، معروف به قهوه عربیکا، 75 تا 80 درصد از تولید جهان را تشکیل می دهد. Coffea canephora، معروف به قهوه روبوستا، قوی تر از گیاهان عربیکا است، اما یک نوشیدنی با طعم پایین با محتوای کافئین بالاتر تولید می کند. اگر گیاه قهوه هرس نشود می تواند تا ارتفاع 10 متر رشد کند، اما به طور معمول درختان برای برداشت آسان تا ارتفاع مناسب هرس می شوند. درختان قهوه دو بار در سال گل می دهند. در سوماترا فصل از نوامبر تا ژانویه و در جاوا از اواخر جولای تا سپتامبر ادامه دارد. گل ها به صورت دسته هایی رشد می کنند که از درخت آویزان می شوند. فقط حدود 25 درصد از گل ها به گیلاس قهوه تبدیل می شوند. گونه عربیکا خود گرده افشان است، در حالی که گونه روبوستا به گرده افشانی متقابل بستگی دارد. پس از گرده افشانی میوه تقریباً به مدت 8-6 هفته در حالت خواب باقی می ماند. پس از این مدت، گیلاس مرحله رشد سریع خود را آغاز می کند، جایی که در یک دوره 15 هفته ای از اندازه سر سنجاق به اندازه نهایی گیلاس می رسد.

بو دادن قهوه
برشته کردن قهوه سبز را به دانه‌های قهوه‌ای معطری تبدیل می‌کند که از فروشگاه‌های مورد علاقه‌مان، چه کامل یا آسیاب شده، خریداری می‌کنیم. اکثر دستگاه های برشته کردن دمای حدود 550 درجه فارنهایت را حفظ می کنند. دانه ها در تمام طول فرآیند حرکت می کنند تا نسوزند و وقتی به دمای داخلی حدود 400 درجه رسیدند شروع به قهوه ای شدن می کنند و کافئول یا روغن قفل شده در داخل دانه ها شروع به بیرون آمدن می کند. در طول فرآیند برشته کردن، لوبیاها باید در حال حرکت باشند تا زمانی که زمان مناسب برای متوقف کردن برشته شدن فرا رسیده است، نسوزند یا به طور ناهموار برشته نشوند، و سرد یا خاموش شوند.

آسیاب و دم کردن قهوه
برای اینکه واقعاً بهترین طعم را از قهوه بدست آورید، بهتر است دانه ها را درست قبل از دم کردن آن آسیاب کنید. بهتر است برای هر 180 میلی لیتر (6 اونس مایع) آب از 10 گرم (2 قاشق غذاخوری) قهوه آسیاب شده استفاده کنید. صرف نظر از مقداری که می سازید، این نسبت ها را ثابت نگه دارید. شما می‌توانید نسبت‌ها را به سلیقه تنظیم کنید، اما به یاد داشته باشید که کم‌کاری (یعنی ریز آسیاب کردن و استفاده کمتر از قهوه) دم‌نوشی تلخ و نازک ایجاد می‌کند. طعم قهوه آسیاب شده تقریباً یک ساعت پس از آسیاب کردن شروع به بدتر شدن می کند، بنابراین بهتر است فقط آن چیزی که قرار است فوراً استفاده شود آسیاب شود. قهوه را تا جایی که می‌توانید درست کنید، بدون از بین رفتن سوراخ‌های فیلتر قهوه‌ساز، آسیاب کنید. هرگز آن را پودر نکنید. پودر کردن کامل آن باعث از بین رفتن اسانس می شود که در اثر حرارت و اصطکاک فرآیند آسیاب تبخیر می شود. آسیاب خیلی ریز باعث استخراج بیش از حد و تلخی آن می شود. آسیاب بیش از حد درشت باعث آبکی شدن قهوه می شود. آسیاب مناسب باید اجازه دهد تا قهوه در چند دقیقه چکه کند.

برخلاف آب ولرم یا جوش، با آب داغ دم کنید. جوشاندن به طعم قهوه آسیب می زند زیرا بسیاری از اسانس قهوه را تبخیر می کند در حالی که به استخراج سایر مواد شیمیایی تلخ ادامه می دهد. قهوه را تراوش نکنید یا دوباره گرم نکنید. این اثر همان جوشاندن را دارد، فقط کمتر. به همین دلیل قهوه را برای مدت طولانی روی حرارت نگه ندارید. قهوه را می توان تنها به مدت 20 دقیقه قبل از اینکه طعم آن ناخوشایند شود، روی شعله گرم نگه داشت. دمای 200 درجه فارنهایت ایده آل است، به این معنی که آب را به جوش آورده و سپس چند دقیقه صبر کنید تا دم بکشد. بهتر است قهوه خود را در دیگ هوا یا سرور جاروبرقی نگه دارید تا آن را گرم نگه دارید تا اینکه آن را برای مدت طولانی روی حرارت نگه دارید.

لذت بردن از قهوه در اندونزی
به عنوان مهاجرانی که در یکی از کشورهای عمده تولیدکننده قهوه در جهان زندگی می‌کنند، فرصت‌های فراوانی برای چشیدن قهوه‌های جدید، بازدید از مزارع واقعی که در آن رشد می‌کنند، دارید و درباره نوشیدنی‌ای که بسیار از آن لذت می‌برید بیشتر بدانید!

در مقالات بعدی به مباحث دیگری از قهوه و چای خواهیم پرداخت. حتما کافیلو را در اینستاگرام و آپارات دنبال کنید.